ყანური ანუ ნადური- ნადური სიმღერა ძველი და ისტორიულია, ის წარმოშობილია ბატონყმობის დროს ყმა გლეხებში, მასში ცხადად ჩანს ბატონობის წინააღმდეგ შეთქმულება - ჯანყი, შეტევა, იერიში და გამარჯვება.  ყველა სიმღერაზე რთული იყო ყანური ანუ ნადური და მისის კარგი შემსრულებელიც იშვიათად მოიპოვებოდა.  სიმღერა ორპირი იყო და რვა კაცი სჭირდებოდა: მღეროდნენ ყანის თოხნის, მარგვლის დროს, ამიტომ დაერქვა მას ყანური, და რადგან იგი უნადოდ არ ითქმის , ამიტომ ნადურსაც ეძახიან. 

ელესა-ს ტვირთის აწევისა და გადატანის დროს მღეროდნენ, 40-60 წლის წინათ გურიაში ურმით ტვირთის ზიდვა არ იცოდნენ, არც საამისო გზა იყო და არც ხარები ჰყავდათ. საშენი ხე-ტყის მასალა და ჭირნახული ტყიდანდა ყანიდან ზურგითა და მხრებით გამოჰქონდათ.  ზოგჯერ უგზო-უკვლო ციცაბო კლდე- ღრისაგან უნდა გამოეტანათ მძიმე ტვირთი. მუშაობა ძლიერ სახიფათო იყო. ზოგიერთვისთვის იქნებ დაუჯერებელიც იყოს ამ დროს სიმღერა. ელესა ულექსო სიმღერა იყო, დღეს ნამდვილ ელესას ვეღარ გაიგონებთ.

ხელხვავი- ხელხვავი ბარაქასა და სიუხვეს ნიშნავს. ხელხვავი სიმინდის რჩევის სიმღერა იყო. როგორც, ნადურს თოხს ააყოლებდნენ, ისე ხელხვავს ხელები უნდა აყოლოდა. ხელხვაცვი შრომას აადვილებდა, ახალისებდა და გურილად რომ ვთქვათ, ახვავრიელებდა.